"Si pudiera vivir nuevamente mi vida.
En la proxima cometería más errores.
No intentería ser tan perfecto, me relajaría más.
Sería mas tonto de lo que he sido, de hecho tomaría pocas cosas con seriedad.
Sería menos higiénico.
Correría más riesgos, haría más viajes, contemplaría más atardeceres, subiría más montañas, nadaría más ríos.
Iría a más lugares adonde, nunca he sido, comería más helados y menos habas, tendría más problémas reales y menos imaginarios.
Yo fui de esas personas que vivió sensata y profilicamente
Cada minuto de su vida; claro que tuve momentos de alegría.
Pero si no lo saben, de eso está hecha la vida, sólo de momentos; no te pierdas el ahora.
Yo era uno de esos que nunca iban a ninguna parte sin un termómetro, una bolsa de agua caliente, un paraguas y un paracaídas.
Si pudiera volver a vivir comenzaría a andar descalzo a principios de la primavera y seguiría así hasta concluir el otoño.
Daría más más vueltas en calesita, contemplaría más amaneceres y jugaría con más niños, si tuviera otra vez la vida por delante.
Pero ya ven, tengo 85 años y se que me estoy muriendo..."
Αν μπορούσα να ζήσω τη ζωή μου από την αρχή.
Στην επόμενη θα έκανα πιο πολλά λάθη.
Δεν θα προσπαθούσα να είμαι τόσο σωστός και θα ηρεμούσα περισσότερο.
Θα ήμουν πιο αφελής από ότι ήμουν, και πραγματικά θα έπαιρνα λίγα πράγματα στα σοβαρά.
Θα ήμουν λιγότερο υποχόνδριος
Θα έπαιρνα περισσότερα ρίσκα, θα ταξίδευα περισσότερο, θα έβλεπα πιο πολλά ηλιοβασιλέματα, θα ανέβαινα περισσότερα βουνά, θα κολυμπούσα περισσότερα ποτάμια.
Θα πήγαινα σε μέρη που ποτέ δεν πήγα, θα έτρωγα περισσότερα παγωτά και λιγότερες φακές, θα είχα πιο πολλά πραγματικά και λιγότερα φανταστικά προβλήματα.
Εγώ υπήρξα από εκείνους τους ανθρώπους που ζουν λογικά και συνετά κάθε στιγμή της ζωής τους. Φυσικά, είχα κάποιες στιγμές ευτυχίας.
Αλλά για όσους δεν το ξέρουν, από αυτό φτιάχνεται η ζωή, μόνο από στιγμές. Άδραξε τη μέρα.
Εγώ ήμουν ένας από εκείνους που ποτέ δεν πάνε πουθενά χωρίς θερμόμετρο, ζεστό νερό, ομπρέλα και αλεξίπτωτο.
Αν μπορούσα να ζήσω από την αρχή, θα άρχιζα να περπατάω ξυπόλητος τις αρχές τις άνοιξης και θα συνέχιζα έτσι ως το φθινόπωρο.
Θα ανέβαινα περισσότερες φορές στα καρουζέλ, θα έβλεπα πιο πολλές χαραυγές και θα έπαιζα με περισσότερα παιδιά, αν είχα άλλη ζωή μπροστά μου.
Αλλά ήδη πάει, είμαι 85 χρονών και ξέρω πως πεθαίνω…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου