Θλιμμένος είμαι σήμερα, θλιμμένος.
Χαρούμενος θα είμαι από αύριο.
Αυτό, που αισθανόμαστε, συνίσταται
Παντοτινά σε κάποιο μάταιο πράγμα.
Είτε βροχούλα είτε ήλιος είτε πίκρα…
Τα πάντα επηρεάζουν, μεταλλάσσουν…
Δικαιοσύνη δεν κατέχει η ψυχή,
Μορφή καμμιά η αίσθηση δεν έχει.
Μια αλήθεια για την κάθε μέρα…
Και κόσμος ένας για την κάθε αίσθηση…
Είμαι θλιμμένος. Το απόγευμα είναι κρύο.
Απ’ αύριο, λογική και ήλιος.
(μετάφραση: Αθανάσιος Τσακνάκης)
Προχθές, η Μ. μου είπε: «Θυμήσου. Αύριο λογική και ήλιος. Η ευτυχία είναι στιγμές. Ακούγεται κλισέ ίσως. Αύριο θα είσαι χαρούμενη πάλι».
Ο Γ. είπε ζαλισμένος το σαββατόβραδο: «Κάποιες στιγμές βυθιζόμαστε σε τέτοια θλίψη που σκεφτόμαστε να πεθάνουμε. Δεν είμαστε αυτοκτονικοί- κάθε άλλο- απλά βρισκόμαστε σε απέραντη απογοήτευση. Και άλλοτε πάλι, κάτι συναρπαστικό συμβαίνει και είμαστε ευτυχισμένοι με το θαύμα να ζούμε». Γέλασα. Παραφράζεις τον Πεσσόα, του είπα.
Καλό μήνα,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου